"Ik heb mijn hele leven doorgebracht in het sportverenigingsleven in Alkmaar. Als klein jochie zat ik eerst op atletiek. Ik genoot van de trainingen op de rugbyclub, waar het grootste grasveld van Alkmaar lag en waar ik leerde gooien, werpen, vangen, rennen, springen en stoten. Ik heb zelfs nog steeds het kogelstootclubrecord, dat sinds 1986 op mijn naam staat. En daar ben ik nog steeds een heel klein beetje trots op.
Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik naar wedstrijden ging, mijn moeder broodjes met ham én kaas klaarmaakte (koude tosti) en dat ik samen met mijn vriendjes achter in de auto bij mijn vader naar de wedstrijd reed. Voor mij was dat de atletiekvereniging: mijn vriendjes, de trainer en mijn ouders als vrijwilligers.
Niet veel later maakte ik de overstap naar de zwemclub Proface DAW. Ik heb daar vele prachtige jaren gehad en de zwemvereniging was mijn tweede thuis. Dit jaar bestaat de club honderd jaar! Diepgeworteld in de Alkmaarse samenleving. Omdat ik ouder was, merkte ik al snel dat de vereniging veel groter was dan de directe omgeving waar ik mee te maken had. Zo was de vader van mijn vriendje voorzitter van de barcommissie, hielpen eigenlijk alle ouders met hand- en spandiensten, zoals toernooiorganisatie, mijn moeder werd jurylid, mijn vader penningmeester en zelf ging ik vrijwillig training geven aan de jongere kinderen.
Elke dag ging ik naar het zwembad, in mijn hoogtijdagen als sporter een keer of acht in de week. We gingen er twee uur voor de training heen en bleven na de training nog héél lang douchen. Mijn eerste vriendinnetje kreeg ik door het zwemmen, mijn eerste en enige penvriendinnetje ook.
