'Een witte vlag. Het betekent dat de poging rechtsgeldig is.' Het was de heldere maar tamelijk overbodige uitleg van een commentator die atletiek mag verkopen door middel van zijn expertise. Het is niet zo vreemd dat Sebastian Coe, een middenafstand-legende, zich als voorzitter van de IAAF zorgen moet maken over de toekomst van de moeder der sporten. Te weinig spektakel, teveel dode momenten tijdens belangrijke wedstrijden, ‘zwakzinnig’ commentaar en, eerlijk is eerlijk: ook te weinig aansprekende en uitgesproken ‘helden’ in de arena.
Alhoewel ikzelf weinig had met de show van sprinter Usain Bolt, meen ik wel te moeten vrezen dat topsport anno 2018 behoefte heeft aan dergelijke uitslovers. Heimwee naar Usain? Show, u kent misschien mijn riedel inmiddels wel over de kunst van sport en hoe langer ik besta, hoe meer ik begin te twijfelen aan ‘de wet van Kooman.’ Kwaliteit? Vergeet het maar, kwantiteit is veel belangrijker. Ik dacht altijd zeker te weten dat het publiek vanzelf de handdoek in de ring zou gooien bij overdoses. Overdoses geklets, overdoses doping of overdoses van wat dan ook. Ik knikte tevreden bij beslissingen van sportbonden spaarzaam om te gaan met het organiseren van grote of in elk geval pretentieuze toernooien. Zeg maar de inachtneming van eenzelfde soort terughoudendheid waarmee Olympische Spelen worden georganiseerd. Olympisch goud zou snel devalueren als Maurits Hendriks zich ieder jaar mag profileren.
Maar welke gemiddelde passieve sporter zal weten dat dit jaar (in Ostrava) nog een Groot Atletiekevenement op de rol staat, waar de wereldtop de krachten meet bij de zogeheten Continental Cup? Een op papier prachtig idee met verschillende werelddelen vertegenwoordigd door hun paradepaardjes. Zo zien we in de Europese ploeg onder andere De Witte, Schippers en Martina. De Witte? Dat is een 400 meterloopster, wie zal het weten.Continental Cup. Een keer in de vier jaar gehouden. Want: kwaliteit, spaarzaamheid en geduld liggen in elkaars verlengde.
Nou ja, ik heb voor de zekerheid nog eens de wielerkalender van 2018 erop nagekeken en zie daar de programmering van wereldkampioenschappen, Europese kampioenschappen, nationale kampioenschappen, voorjaarsklassiekers, najaarsklassiekers, de Ronde van Vlaanderen, de Ronde van Lombardije, de Ronde van Andalusië, de Ronde van Italië, de Ronde van Spanje, de Ronde van Frankrijk en sinds kort ook de Belangrijke Binck Bank Tour. Er kan nog meer bij! Het begint in maart en het eindigt ergens in november. De arme protagonisten hebben nauwelijks tijd om op adem te komen, laat staan om te trainen. Maar deze overdosis werkt wel goed in de praktijk: allemaal alleen maar Grote Belangrijke Wedstrijden, terwijl in die praktijk heel veel zendtijd noodgedwongen opgaat aan fraaie vergezichten. De Nijmeegse Wandelvierdaagse is er niets bij vergeleken. Fraai of saai?
Ik schreef het al eerder: je moet er niet vreemd van opkijken dat de sponsors zich als vliegen op de stroop verzamelen daar waar de tv-camera regelmatig op inzoomt. Zo is er tegenwoordig bij het betaalde voetbal sprake van Keukenkampioenen. (Dat is nog eens emancipatie: trotse mannen in de Keuken.) Dan denk je toch soms -met enige weemoed- terug aan de jaren, waarbij het in de sportjournalistiek streng verboden was sponsornamen te vermelden in de met bloed, zweet en tranen geschreven stukjes en je je nog aan die afspraken hield ook. Want, zo was de redenering van de krantendirecties: die sponsors moesten hun geld maar beter steken in advertenties.
Helaas, de moeder der sporten heeft de slag om de sponsorgunsten grotendeels gemist en moet genoegen nemen met de kruimels die zijn gegund in de tv-programmering. Het ontbreken van reclameslogans op de spannende atletiekpakjes blijkt eerder averechts te werken. Het meten met twee maten heeft voor een belangrijk deel te maken met de ‘verkopers’ van hedendaagse sport. Of je nu wel of niet een liefhebber bent: de wielerexperts weten tenminste hoe je kijkers toch kunt blijven boeien, ondanks saaie beelden. Sappige verhalen in overvloed en ‘de Belg’ moet hierbij worden vermeld als de ware kampioen. Een witte vlag bij een vertesprong? Spring zelf eens uit de band man, verdiep je in de mooiste sport die er is. Ga toch fietsen!
Foto: CP DC Press / Shutterstock.com
