Waterpoloster Simone van de Kraats kijkt al uit naar de Olympische Spelen van Los Angeles 2028. De spanningen in de wereld houden haar ook onverminderd bezig. Ze deelt daarom haar overpeinzingen als topsporter.
De Olympische Spelen van Los Angeles 2028 komen steeds dichterbij, en zoals altijd kijk ik uit naar de magie van het evenement. De pure sport, de verhalen van atleten die alles hebben gegeven om daar te staan—dat blijft de essentie van de Spelen. Het blijft mooi om daar aanwezig te zijn, sportief proberen te pieken en je eigen herinneringen te maken op zo’n mondiaal evenement. Maar tegelijkertijd vraag ik me af: wat gaat er de komende jaren gebeuren? Hoeveel invloed krijgt politiek op deze editie? En hoe vrij blijven wij als atleten in een wereld waarin sport steeds vaker een speelveld is voor geopolitiek en commercie?
Elke editie van de Spelen weerspiegelt de tijd waarin we leven. We hebben de boycots van Moskou ’80 en Los Angeles ’84 gezien, het debat over Peking 2008 en 2022, en de discussies rond atleten die zich uitspreken over maatschappelijke kwesties. De Spelen zijn nooit écht apolitiek geweest. Maar in een wereld waarin geopolitieke spanningen oplopen en commerciële belangen groter zijn dan ooit, vraag ik me af: wat voor vorm krijgt LA28?
De Verenigde Staten willen een Spelen neerzetten die innovatie en diversiteit groots viert, met een nadruk op duurzaamheid en commerciële vernieuwing. Tegelijkertijd is de wereld instabieler dan in lange tijd. Hoe reageren landen? Komen er boycots? Wat als atleten zich uitspreken over maatschappelijke thema’s? En hoe gaat het IOC daarmee om?
Een van de landen waar sport en politiek misschien wel het meest met elkaar verweven zijn, is Rusland. Van de Sovjet-Unie tot nu, sport heeft daar altijd een grotere betekenis gehad dan alleen winnen. Het is een manier geweest om macht te tonen, om nationale trots te versterken, en om invloed uit te oefenen.
We hebben de afgelopen jaren gezien hoe complex dat is geworden. Het dopingschandaal, de uitsluiting van Russische sporters, de discussie over deelname onder neutrale vlag—het zijn tekenen dat sport niet losstaat van politiek. Voor LA28 is de vraag dan ook: mogen Russische atleten meedoen? Zo ja, onder welke voorwaarden? En wat betekent dat voor de rest van de wereld?
"Kunnen de Spelen ooit echt een plek zijn waar de beste atleten ter wereld het tegen elkaar opnemen, los van wat er in de wereld gebeurt?"
Ik vraag me af hoe dit voor hen is. De Russische speelsters waar ik contact mee heb, geven aan dat het pittig is, omdat ze er als individu geen grip op hebben. Het gaat om het grotere plaatje, wat je zelf niet kunt beïnvloeden maar wel de dupe van bent. Net als elke andere atleet hebben zij ook hun hele leven getraind voor deelname aan de Olympische Spelen.
Sommige atleten hebben niets met politiek te maken, anderen worden juist ingezet als symbool. Hoe eerlijk is dat? En kunnen de Spelen ooit echt een plek zijn waar de beste atleten ter wereld het tegen elkaar opnemen, los van wat er in de wereld gebeurt?
Voor atleten blijven de Spelen het hoogtepunt van hun carrière. Op de Spelen wil je de beste versie van jezelf zijn en aan iedereen laten zien - inclusief aan jezelf. Dit zal in de basis nooit veranderen. Maar de realiteit waarin atleten zich voorbereiden wél. Ik denk aan:
• Politiek en deelname: Wat als landen zich terugtrekken? Wat als bepaalde atleten door geopolitieke spanningen niet welkom zijn? Hoeveel controle hebben sporters nog over hun eigen toekomst?
• Sociale statements: De grens tussen sport en activisme vervaagt steeds meer. Mag een atleet zich nog uitspreken over mensenrechten, LGBTQ+-rechten of geopolitieke conflicten? En welke gevolgen heeft dat? En wil je dit als atleet wel?
• Commerciële belangen: LA28 wordt misschien wel de meest commerciële editie ooit. Voor sponsors en organisaties is dat interessant, maar wat betekent het voor de sporters? Blijven zij in de schijnwerpers om hun prestaties, of worden ze vooral ingezet als uithangborden? Ook dit is iets waar je je als atleet bewust van moet zijn, vind ik. Waar verbind je je aan? En waarom? Past het wel waar ik zelf voor sta als persoon of denk ik vooral in het belang wat het heeft voor mij als atleet?
Ik ben benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen. Het kan alle kanten opgaan zegt mijn gevoel. Aan de ene kant wil ik geloven dat de Spelen een podium blijven voor sport en inspiratie. Aan de andere kant zie ik hoe de wereld verandert en hoe de grenzen tussen sport, politiek en commercie steeds vager worden.
Ondanks alle vragen en onzekerheden blijft de olympische geest overeind. De magie van de Spelen, het ultieme samenkomen van sporters uit alle hoeken van de wereld, blijft iets om naar uit te kijken. Maar de komende jaren gaan bepalend zijn. Hoeveel invloed krijgt politiek? Hoe blijven de Spelen relevant zonder hun kernwaarden te verliezen? En vooral: hoe zorgen we ervoor dat de atleet centraal blijft staan? Dat laatste is denk ik ontzettend belangrijk als je de waarde van het mondiale evenement wilt behouden.
Ik weet niet hoe LA28 eruit zal zien, maar één ding is zeker: ik blijf benieuwd, kritisch en vooral mijzelf focussen op wat ik het leukste vind: waterpoloën op het hoogste niveau. Want ondanks alles blijft de olympische droom bestaan. Maar die oogkleppen doe ik af, dat wel.
Simone van de Kraats is een waterpolospeelster voor TeamNL en maakt sinds 2018 deel uit van het Nederlandse nationale team. Met haar team behaalde ze grote successen, waaronder de wereldtitel in 2023 en de Europese titel in 2024, gewonnen in eigen land. Op de Olympische Spelen van 2024 veroverde ze bovendien de bronzen medaille. Individueel werd ze in 2023 door Total Waterpolo uitgeroepen tot Beste Speelster van de Wereld en was ze topscorer op de Olympische Spelen van Tokio (2020NE).
Naast haar topsportcarrière werkt Simone parttime bij Deloitte, schrijft ze als columnist voor Helden en is ze actief als spreker. Daarnaast rondt ze haar master Management Science aan de Open Universiteit af.
Volg Simone van de Kraats op LinkedIn
