Kirsty Coventry is afgelopen weekend gekozen tot de nieuwe voorzitter van het IOC. Anneke van Zanen-Nieberg, voorzitter van NOC*NSF en bestuurslid van het EOC, beschrijft in een nieuwe column hoe zij deze verkiezing heeft gevolgd en haar verwachtingen van de eerste vrouwelijke IOC-president.
Afgelopen week was de langverwachte verkiezing van de nieuwe president van het IOC. Zeven kandidaten, zes mannen en een vrouw, liepen zich warm en iedereen hield rekening met een nek-aan-nek race tussen de heren Coe, Samaranch en de enige vrouw in het gezelschap Kirsty Coventry. Maar de verassing zat hem al in de eerste stemronde. Coventry haalde de meerderheid en werd daarmee de tiende maar vooral ook de eerste vrouwelijke president van het IOC, die de bestuurlijke top van de Olympus beklimt.
Ik heb het online gevolgd en zelfs dat was bijzonder. Iedereen moest mobieltjes inleveren, alleen IOC-leden in de zaal, alles om een onafhankelijke verkiezing mogelijk te maken. De kandidaten zelf en de IOC-leden die uit het land van de kandidaten afkomstig waren, mochten niet meestemmen. Daardoor waren er 97 stemgerechtigden, waarvan er in de eerste ronde 49 op Coventry stemden. Ik sprak onlangs tijdens de vergadering van het Europees Olympisch Comité met haar. Een oud-zwemster, brede schouders en vol ambitie. Ze maakte duidelijk, en ik ben het daar volledig mee eens, dat er op het gebied van gender equality nog veel te winnen valt. Mag het op het speelveld inmiddels redelijk in balans zijn (aantal medal events op de Spelen in Parijs waren voor mannen en vrouwen ongeveer gelijk), op veel andere terreinen is dat nog zeker niet het geval. Zo is het aantal vrouwelijk topcoaches nog beperkt, en zouden er wat haar betreft ook meer vrouwelijk Presidenten bij nationale olympische comités en internationale sportfederaties mogen komen.
Ook spraken we over de verhouding Zomer- en Winterspelen. De Zomerspelen barsten, door het enorm gegroeide aanbod van urban en beach sporten, min of meer uit hun voegen. Het oude adagium om de winterspelen alleen om ijs en sneeuw te laten draaien, lijkt - ook door klimaatverandering - achterhaald. Alle events zijn bijna artificieel geworden; het ijs wordt 'gemaakt' en ook de sneeuw wordt regelmatig opgespoten om wedstrijden mogelijk te maken. Tijd om een goede discussie te voeren over de vraag of een aantal zaalsporten die traditioneel in alle landen in de winter gespeeld worden (handbal, volleybal, basketbal), niet een plek zouden moeten krijgen op de winterspelen. Daarmee ontlast je de zomerspelen, maak je de winterspelen aantrekkelijker en - misschien wel het belangrijkste - zorg je ervoor dat deze sporters een olympisch event hebben dat in hun seizoen valt en daardoor minder belastend zal zijn. Ik zie uit naar de discussie hierover. Want een aanpassing van de internationale agenda zal best veel haken en ogen kennen.
"Als atleet zal zij er zeker voor pleiten dat sporters nooit de dupe mogen worden van de politieke beslissingen die op een andere tafel genomen worden"
Wat mogen we verder verwachten van Coventry? Ze zal de komende maanden al meedraaien met Bach om het ambt in haar vingers te krijgen. Ze zal dan direct leren, voor zover ze daar niet mee bekend is, dat op de agenda ook veel onderwerpen staan buiten de sportieve arena. Bach heeft het IOC in de afgelopen periode nadrukkelijk gepositioneerd als een organisatie die landen kan verbinden, die solidariteit afdwingt via sportieve competities en die bijdraagt aan een meer duurzame samenleving in al haar facetten. Dat zij de atleten vooropstelt, is duidelijk, of dat ertoe leidt dat ze daar weer alle focus op zal leggen en wat minder prominent op de andere onderwerpen zal acteren, zal de tijd uitwijzen. De komende periode zal ze in ieder geval weer een keuze moeten maken of de Russische atleten deel mogen nemen aan de Winterspelen in Milaan. Als atleet zal zij er zeker voor pleiten dat sporters nooit de dupe mogen worden van de politieke beslissingen die op een andere tafel genomen worden. Logischerwijs leidt dat ertoe dat deze atleten, waarschijnlijk onder neutrale vlag, kunnen meedoen.
Overigens waren er tijdens de 144e IOC vergadering meerdere verkiezingen. Zo werd Banki Moon verkozen tot erelid van het IOC, waarmee Bach bevestigt dat het verbeteren van de wereld door sport nadrukkelijk op de agenda staat. Maar ook werd de voorzitter van het Europees Olympisch Committee in de executive board van het IOC benoemd, waardoor de invloed van het Europese continent vergroot werd. Ook Emma Terho, een Finse ex-ijshockeyster en voorzitter van de atletencommissie van het IOC, zal haar plaats behouden. Goede ontwikkelingen om het belang van de Europese sport in het IOC goed te vertegenwoordigen.
En waar brengt dit Nederland en NOC*NSF? Wel wij blijven gewoon doen waar we goed in zijn; in samenwerking met de sportbonden zorgdragen dat we onze atleten zo goed mogelijk voorbereiden op de Spelen. Op korte termijn zijn dat de Winterspelen in Milaan en daar zien ik nu al enorm naar uit!
Lees ook dit interview met Anneke van Zanen-Nieberg over haar benoeming tot het bestuur van de Europees Olympisch Comité:
Anneke van Zanen-Nieberg is voorzitter van NOC*NSF en bestuurslid van het Europees Olympisch Comité (EOC). Ze is een bevlogen bestuurder met passie voor de sport. Het is haar missie om iedereen deel te laten nemen aan sport en ze vindt het belangrijk om de sport op alle niveaus een afspiegeling van onze maatschappij te laten zijn. Daarbij faciliteert het NOC*NSF dat iedereen het optimale uit zichzelf haalt.