Vanaf 1 juli kan iedereen zijn sport weer beoefenen. Alle (sport)verenigingen hebben zich daarbij van hun goede en creatieve kant laten zien. Looproutes, handgel, corona-verantwoordelijken, alles is in het werk gesteld om sporters weer op een veilige manier in actie te krijgen. Het is mooi om te zien dat de levendigheid zich weer meester maakt van de sportaccommodaties. De vrolijke gezichten van de sporters, de gretigheid om weer elke training beter te worden, iedereen die zich in het zweet werkt om het beste uit zichzelf te halen. Ik word er vrolijk van.
Maar vanaf september komt er een uitdaging bij. De sporters gaan ook weer in competitieverband de strijd aan met elkaar. Dat betekent dat er meer verplaatsingen zullen zijn en dat sporters in andere sportaccommodaties zich aan de daar geldende regels zullen moeten houden. De sporters hebben al bewezen dat ze dat, hoewel soms lastig, goed kunnen. De uitdaging die erbij komt is of het publiek zich ook aan de regels gaat houden. Zij zullen bij de wedstrijden ook de beperkingen gaan ervaren die dit tijdperk met zich meebrengt.
Er zullen minder mensen op de tribune of langs het veld plaats mogen nemen, er zal (1,5 meter) afstand gehouden moeten worden, clubliederen zingen of luidruchtige aanmoedigingen zijn er niet meer bij en in de kantine zal je soms op afstand op je beurt moeten wachten, omdat de afstandsregels dat vereisen. Ik heb inmiddels als begeleidster van een handbalteam diverse oefenwedstrijden mogen begeleiden en ervaar hoe lastig dit in sommige situaties klaarblijkelijk is. Tribunes die deels overvol zijn, mensen die elkaar hartelijk begroeten en ja ook aanmoedigingen zijn soms luidkeels te horen, terwijl dit echt ontmoedigd wordt. Ik begrijp best dat iedereen het weer leuk wil hebben langs de lijn, maar maak me hier gelijk wel zorgen over in het belang van de sporters en iedereen die gewoon gezellig weer wil kijken.
"Als het publiek zich niet aan de regels houdt, maken zij het lastig voor de sporters om hun wedstrijden te kunnen spelen"
De regels zijn er niet om het iedereen moeilijk te maken. De regels zijn er om voor iedereen een gezonde en veilige sportbeleving mogelijk te maken, zodat de sport open kan blijven. Als het publiek zich niet aan de regels houdt, maken zij het lastig voor de sporters om hun wedstrijden te kunnen spelen. Het brengt vraagstukken mee, waar je nog niet eerder over na hoefde te denken. Want wat doe je als sporter of als team, als je in een sporthal arriveert waar het publiek zich nadrukkelijk niet aan de voorschriften houdt. Wil je als sporter of als team wel sporten in een omgeving waarin men ‘lak’ heeft aan de regels en daarmee de veiligheid en gezondheid van anderen in gevaar brengt. Wie spreek je erop aan en wat zijn de consequenties als je niet gaat spelen? Ga je daarom maar gewoon het veld op, terwijl je weet dat je daarmee een risico neemt. Welke rol vervullen de scheidsrechters in deze ? Vragen die bij mij opkomen, maar die ik liever niet zou moeten stellen.
Volgens mij zouden we dat met z’n allen niet moeten willen. De sport staat voorop, het spelen van wedstrijden moet de mooie afsluiting zijn van een goede trainingsweek. Dat plezier wil je als publiek toch niet je eigen team of sporter ontnemen? Als sporters zich aan de regels kunnen houden, dan is het ook respectvol als iedereen in het publiek dat doet. Verenigingen doen er alles aan om de protocollen passend vorm te geven, sporters/trainers/staf houden zich aan de protocollen die door de verschillende sportbonden zijn opgesteld en binnen de verenigingen nader zijn uitgewerkt. Vrijwilligers zetten zich continu met overgave in, zoals zij dat altijd doen, om het beste voor hun verenging te doen. Het zou dan zuur zijn, als juist het publiek er zich niet aan gaat houden en daarmee een bedreiging vormt voor het doorgaan van de sport. Mijn oprechte oproep is daarom aan alle supporters van sport:
HOUD JE AAN DE VOORSCHRIFTEN OP DE CLUB DAN HOUDEN WE MET Z’N ALLEN DE SPORT VEILIG EN OPEN!
