Ja, er is ook nog volleybal. Ergens, ver weg, iets met WK. Je hebt voorop en onaantastbaar de enige echte A-sport, zoals Johan Derksen ooit dicteerde in Capelle a/d IJssel, waar de bladen VI en SI waren ondergebracht. Niet meer dan een handvol B-sporten, en u mag zelf raden welke. En de rest, het overgrote deel, viel aldus Godfather Derksen onder de letter C. Daarom hield Sport International snel op te bestaan. Het leven is vaak erg eenvoudig.
Graag wil ik het in dit verband met u hebben over warme ballen. Warme ballen? Ik heb er als goedgelovige in de betrouwbare mens nooit bij stilgestaan dat een loting op heel simpele wijze kan worden bepaald. Zo u wilt: gemanipuleerd. Het is heel eenvoudig, zo legde een in de topsport door de wol geverfde ervaringsdeskundige mij uit. De organisatie die gebaat is bij een zekere poule-indeling laat de naar keuze wel of niet voorverwarmde attributen door een op het oog onkreukbare handlanger uit de ballenbak graaien. Vervolgens wordt vol verbazing de naam van de gewenste tegenstander opgelezen. Enig acteertalent is hierbij wel gewenst.
Misschien is het een typisch voorbeeld van broodje Aap, maar ik viel nog net niet van mijn bureaustoel, toen de uitslag bekend werd van de Final Six (‘laatste zes’ klinkt echt niet, sorry) van de wereldkampioenschappen volleybal. In een land gehouden waar je op de een of andere manier altijd blijft lachen als je wordt belazerd, zelfs als je erbij staat. Dat heeft dan weer te maken met het goede leven dat in belangrijke mate wordt bepaald door goed eten en relatief veel seks. In dat milde klimaat worden boeven al snel boefjes. En ach, warme ballen bij een loting, het zal je even snel een worst wezen. Dus: top 3 van de wereld in de ene groep, en de drie op papier ‘zwakste’ tegenstanders met – ‘ach kijk wat bijzonder! – natuurlijk in de andere poule.
Het zal waarschijnlijk allemaal aan u voorbij zijn gegaan, want ja: categorie C. Het woord ‘zwak’ schreef ik zojuist bewust tussen aanhalingstekens. Ik denk niet dat er andere sporten zijn waar de concurrentie zo groot is en waar zomaar een achttal landen voor bijna hetzelfde geld (veel geld) wereldkampioen kan worden. Kom daar maar eens mee bij bijvoorbeeld hockey. Wat een spektakel de afgelopen weken met, heerlijk, heerlijk, ook weer eindelijk een hoofdrol voor de Nederlandse mannen. U moest ervoor een abonnement hebben bij Ziggo om het te kunnen meemaken. Ik heb in elk geval samen met coach Gido Vermeulen (hij daar, ik hier) staan dansen.
Maar nu weer vanzelf bij zinnen gekomen stel ik mijzelf en daardoor automatisch aan u de vraag wat erger is: eerlijk wedstrijdverloop manipuleren door middel van prestatie bevorderende middelen of door ‘warme ballen’? En hierbij moet ik zelf terugdenken aan de uit een wolkeloze hemel nedergedaalde vrijkaart (voor Polen) die het vrouwenteam in 2007 mentaal de das omdeed. Ik weet het laatste zo zeker, omdat ik er zelf een boek (Als je wint heb je vrienden) over schreef. Iets dergelijks herhaalde zich deze keer in de tweede ronde van het mannentoernooi, waar de Serven de zege cadeau deden aan Polen en daardoor het sterker geachte Frankrijk pootje lichtten. Al werd het cadeautje natuurlijk niet al te opzichtig uitgepakt. Wie, hoe, wat en waar – die vragen zijn moeilijk te beantwoorden. Maar je gaat toch anders kijken naar die keurig geklede vips van de FIVB, ik tenminste wel.
Maar de sport is te mooi om je alle plezier te laten ontnemen. Kijken dus straks naar de vrouwen in Japan. En ik zeg het voor deze gelegenheid nog maar eens: het zijn vrouwen en geen dames. Sportjournalistiek, lazer nu toch eens op het dat truttige uit het begin van de negentiende eeuw afkomstige ‘dames en heren’. Laatste waarschuwing.
Speciaal voor de trouwe lezer een fijne kers op de taart van een zomer waaraan geen einde lijkt te komen. Want, zo braken de wielerspecialisten zich het hoofd over de hegemonie in de grote rondes, Giro, Tour en tot slot Vuelta: je moest over een Brits paspoort beschikken om te kunnen winnen, heel bijzonder. Rara hoe kan dat. Zal het iets te maken hebben met de Brexit, de schone lucht nabij en boven Het Kanaal? Of toch maar het uitgebreide ontbijt waar iedere andere Europeaan van over zijn nek gaat en waar een simpele boterham met pindakaas beslist niet tegenop kan?
