Nederland organiseerde in 2017 voor de eerste keer het EK vrouwenvoetbal, wat leidde tot de definitieve doorbraak van deze sport bij zowel de toeschouwers als de media. Aanvankelijk speelde het leven van deze voetbalsters zich af buiten het zicht van de camera en hossende massa’s. De eerste aandacht kwam in 2009 tijdens het EK in Finland, het eerste waaraan Oranje meedeed. Onder leiding van bondscoach Vera Pauw haalde Nederland de halve finale, die live door de NOS werd uitgezonden – óók een primeur. Het vrouwenvoetballetje was gaan rollen.

Een slim plan

Vlak vóór dit EK maakte het Nederlands vrouwenelftal de beslissende stap naar een elftal van professionele spelers, zo onthulde Vera Pauw twee weken geleden tijdens een bijeenkomst van Andere Tijden Sport in het Olympisch Stadion. Het was tenslotte de eerste keer dat Nederland aan een EK of WK meedeed en daarom hadden de internationals geen enkele ervaring in het spelen van grote toernooien. Ze konden allemaal echt wel tegen een bal trappen, maar waren ze ook hard en slim genoeg voor een slopend toernooi? Er was een slim plan nodig om hierachter te komen.

Het Amsterdamse sportmarketingbureau SoccerID hielp daarbij door vlak voor het EK de Women’s 4 Nations Cup te organiseren in het Olympisch Stadion, een internationaal minitoernooi met vier nationale elftallen, waaronder natuurlijk Nederland. In samenwerking met bondscoach Pauw werden ook China, Zuid-Afrika en Zwitserland gecontracteerd, waarbij bewust werd gekozen voor drie landen van drie verschillende continenten. Zo konden de Nederlanders ervaring opdoen met compleet verschillende voetbalstijlen.

Daarmee was het Olympisch Stadion van 11 tot en met 15 juli 2009 de locatie van het eerste internationale vrouwenvoetbaltoernooi in Nederland – een historisch moment op een historische plek.

Het Nederlands vrouwenelftal van 2009 in het Olympisch Stadion Amsterdam.

Topsportgevoel

Nederland eindigde uiteindelijk op de tweede plaats achter China, maar daar ging het Pauw niet om. De tribunes waren nog lang niet zo vol als nu - al helemaal niet als Nederland zelf niet speelde - maar ook daar ging het Pauw niet om. Het enige wat zij wilde was haar speelsters duidelijk maken wat ze te wachten stond in Finland. In vier dagen speelde Oranje drie wedstrijden in een groot en historisch stadion met als inzet een toernooiprijs.

En deze opzet lukte, aldus Pauw twee weken geleden in het Olympisch Stadion. "Op deze plek snapten de speelsters opeens dat ze topsporters waren", zei ze met een blik op het veld. Door het toernooi met de bijhorende druk viel het kwartje bij het Nederlands vrouwenelftal dat het geen spelletje meer was. Het was écht: er moest gewonnen worden en er moest een professionele teamsfeer komen voor een succesvol EK. “In het Olympisch Stadion is dat besef gekomen.”

En dat zegt ook Manon Melis, topscorer aller tijden van het Nederlands vrouwenelftal (nog wel), op de website van het Olympisch Stadion. "We draaiden een goed toernooi in voorbereiding op het EK en het was bijzonder om in zo’n historisch stadion te spelen, waar zoveel mooie sportevenementen zijn geweest."

Een maand later haalden de Nederlandse vrouwen de halve finale in Finland. Het plan van Pauw en SoccerID had gewerkt.

Foto: Olympisch Stadion Amsterdam

Elke sport heeft rugnummers, maar zonder een naam zijn het slechts cijfers. In de rubriek Rugnummers duiken sporthistorici Jurryt van de Vooren en Micha Peters daarom wekelijks in bijzondere verhalen, prestaties en gebeurtenissen uit de sportgeschiedenis. Ook dit soort verhalen op maat voor je eigen sportorganisatie? Neem dan contact met Arko Sports Media voor de mogelijkheden.