Oorlogsslachtoffers
Een direct gevolg van de Tweede Wereldoorlog waren de slachtoffers, die zeer zware verwondingen hadden opgelopen, zowel militairen als burgers. Dit vroeg om een nieuwe aanpak bij het revalidatieproces, dat zeer lang kon duren. Voor de eerste keer werden hiervoor sport en lichaamsbeweging gebruikt, een wereldwijde doorbraak in de medische zorg. Vooral de Duitse neuroloog Ludwig Guttmann boekte opzienbarende resultaten in het Engelse Stoke Mandeville bij de behandeling van rolstoelers.
Nederland liep echter achter op deze internationale tendens, merkte Arie Prins uit Heemstede op. Als piloot stortte hij in 1938 met een lestoestel neer in de Waddenzee, waarna hij met een dwarslaesie in een rolstoel belandde. Na de oorlog ontmoette hij andere veteranen met dwarslaesies, die zoveel mogelijk in afzondering van de samenleving werden gehouden. "Daar lagen de stumperds gewoon te niksen", aldus Prins. Door deze isolatie kregen deze mannen ook nog eens zware psychische problemen.
Prins was zelf een fanatiek sporter en begon daarom met de organisatie van wedstrijden voor rolstoelers. "De morele steun van de sport is voor invaliden van een onschatbare waarde. We hebben de sport broodnodig, meer dan welk ander mens ook." In 1952 richtte hij De Rollende Leeuwenop, de eerste sportverenging van ons land voor mensen in een rolstoel. Het leverde hem nog datzelfde jaar een uitnodiging op van Guttmann om met drie andere Nederlandse gehandicaptensporters naar Stoke Mandeville te komen voor internationale wedstrijden. Deze ontmoeting legde de basis voor de Paralympische Spelen, zoals we die nu nog steeds kennen.
