Tijdens een veiling vorig jaar in Parijs ging Scène de rue à Montmartre onder de hamer, een schilderij van Vincent van Gogh uit 1887. Het werk werd verkocht voor dertien miljoen euro. Als de organisatoren van de Winterspelen van 2014 in Sochi elk van de 2749 deelnemers zo’n schilderij hadden geschonken, hadden ze minder geld uitgegeven dan aan het sportevenement zelf. Nog nooit in de geschiedenis was er zoveel geld uitgegeven om zo weinig mensen hun sport te laten beoefenen.

Duurder dan de Zomerspelen

De Olympische Winterspelen zijn ook nog eens duurder per deelnemer dan de Zomerspelen vanwege de zeer specifieke omstandigheden. Zo spelen de sneeuwsporten zich af in moeilijk toegankelijke berggebieden, waardoor de logistieke kosten snel oplopen. De aanleg van een bobsleebaan of een springschans verdient zich na afloop veel moeilijker terug dan een zwembad of een voetbalstadion. Verder liggen deze locaties vaak op grote afstand van de verstedelijkte gebieden, zodat er extra verbindingen en faciliteiten moeten worden aangelegd.

Deze extra kosten moeten daarna vaak worden alsnog worden betaald door verhoogde belastingen, zoals de inwoners van het arrondissement Albertville merkten na de Winterspelen van 1992. Het dorp Brides-les-Bains, waar de meeste atleten waren gehuisvest, had een schuld van 72 miljoen gulden, op een jaarlijks budget van vijf miljoen. En dus werden de lokale belastingen voor de lokale bevolking meteen verdubbeld.

Die 72 miljoen gulden van 1992 is in onze tijd vergelijkbaar met 50 miljoen euro. Als de inwoners van Albertville ergens nog vier schilderijen van Vincent van Gogh hebben liggen, kunnen ze eindelijk afbetalen.

Fotobijschrift: Het olympisch vuur in het futurisch ontworpen Olympic Park tijdens de Winterspelen van Sochi 2014. Foto: WR studio / Shutterstock.com