"Eindelijk toegestaan in Europa", schreeuwde een advertentie in de Telegraaf op 16 mei 1976, "sensationele [sic] kick-boxing gala." Het evenement vond plaats op 31 mei in de Jaap Eden Hal in Amsterdam en was daarmee het eerste kickboksgala in ons land. "Nu eens geen show,’ beloofden de organisatoren, "maar pure bikkelharde gevechten."

Eén van de voorverkoopadressen van tickets voor het gala was Sportschool Chakuriki van Thom Harinck. Hij was één van de organisatoren, samen met Jan Plas, die net in Japan zijn eerste ervaringen in het kickboksen had opgedaan. Bij terugkomst wilde hij zelf een gala organiseren. "Doe je mee?", vroeg hij aan Harinck. "Zeker, klinkt goed", was het antwoord, waarmee de basis werd gelegd voor het kickboksen in Nederland. Samen richtten zij toen de Nederlandse Kickboxing Vereniging op.

Chakuriki

Harinck ontwikkelde lang daarvoor al zijn eigen vechtstijl chakuriki, ofwel 'ontleende kracht', een combinatie van boksen, karate, judo, jiujitsu en worstelen. Jaren voor het kickboksgala in Amsterdam in 1976 had hij al vechtsportwedstrijden georganiseerd. Die vonden plaats onder de noemer free-fight, maar waren in feite voorlopers van kickbokswedstrijden.

Het openingsgevecht op het gala van 1976 tussen John de Ruiter en John Schreve is daarmee het eerste officiële kickboksgevecht in Nederland, onder leiding van Harinck zelf. In de tweede ronde versloeg De Ruiter zijn tegenstander met een elleboogslag. Ook bij andere wedstrijden op het gala waren er van die elleboogslagen, waarvoor de organisatoren zich na afloop moesten verantwoorden bij de burgemeester. Daar werd afgesproken dat deze techniek niet meer mocht worden toegepast, een verbod dat inderdaad tot in 1987 bleef staan.

Eind jaren zeventig ontstond er een enorme rivaliteit tussen de Amsterdamse sportscholen Chakuriki en Meijiro Gym. De vechters van Chakuriki stonden bekend om hun mentale en fysieke weerbaarheid, terwijl die van Mejiro vooral werden geprezen om hun technische stijl. Er werden regelmatig lokale kickbokswedstrijden georganiseerd en de vechters van Mejiro Gym en Chakuriki ontwikkelden zich al snel tot de beste van het land. Deze sportschoolrivaliteit tilde het Nederlandse kickboksen zo ook internationaal naar een enorm hoog niveau.

Grote namen

De ontwikkeling van het Nederlandse kickboksen in de decennia hierna is ronduit spectaculair, met wereldberoemde kampioenen als Peter Aerts, Ernesto Hoost en Badr Hari – nog los van Verhoeven. Harinck speelde al die tijd vanuit Amsterdam een centrale rol als organisator, promotor, coach, begeleider, official en analysator. "Ik heb altijd zoveel verschillende petten op", zoals hij zelf zegt. Door het werk van Harinck is ons land zo een grootmacht geworden in zijn sport, iets wat in Nederland alleen bijzonder weinig wordt opgemerkt. Waar hijzelf of zijn kampioenen in een land als Thailand amper over straat kunnen vanwege hun populariteit, lossen ze hier vaak op in de massa, die geen weet heeft van hun prestaties.

Harinck is tevreden als hij terugkijkt op deze ontwikkelingen sinds de jaren zeventig. De boksbond zoekt nu zelfs toenadering, wat voor Harinck een extra bevestiging is van zijn sport. "Jullie halen de bokssport naar beneden, snauwde Ruud van der Linden van de boksschool aan de Albert Cuyp ooit een keer. Nee hoor, zei ik, ik haal het kickboksen naar boven. Maar ook Van der Linden is van mening veranderd over onze sport."

Verhoeven is inmiddels een beroemdheid en staat komende zaterdag in het centrum van de aandacht, zowel van de Nederlandse sportliefhebber als het internationale kickboksen. Mede dankzij Thom Harinck, de kickbokspionier, die in ons land meer erkenning verdient.

Foto: privécollectie Thom Harinck

Lees ook: