Het idee voor een gecombineerd EK voor negen paralympische sporten ontstond bij Kersten tijdens het WK Handboogschieten van 2019. Dat evenement was niet alleen uniek door de locatie op de Parade van Den Bosch, maar bovenal door de combinatie van het valide en het para toernooi in één event. "Dat was uniek, maar wat je ziet is dat World Archery het bij een volgend WK toch weer los gaat organiseren. Dan vindt het paralympische WK weer op een afgelegen plek plaats waar niemand komt kijken." Door de organisatie van evenementen als het WK Paracycling op de weg en de baan zag hij dat een afgelegen locatie, weinig publiek en weinig media-aandacht terugkerende problemen zijn bij parasportevenementen.

"Wij vinden dat het meer verdient", zegt Kersten. Daarom besloot hij het landschap van Europese parasport kampioenschappen in kaart te brengen voor een mogelijk gecombineerd event, wat meer aandacht kan genereren. Van een aantal sporten bestaat nog geen Europees parakampioenschap (tennis en wielrennen), bij een kleine groep sporten (triatlon en dressuur) is het EK geïntegreerd in het valide kampioenschap en bij de grootste groep sporten wordt het para EK om het jaar georganiseerd.

Draagvlak

Met die informatie stapte Kersten naar Raymond Blondel, voorzitter van het Nederlands Paralympisch Comité (NPC) en Ralf van der Rijst, prestatiemanager Paralympisch bij NOC*NSF. Het idee voor een multisport event in 2023 werd positief ontvangen, maar bij NOC*NSF proefden ze ook nog de bittere nasmaak van de Europese Spelen. Uit een rapport was daarna naar voren gekomen dat er onvoldoende draagvlak was bij VWS en de bonden om dat grote evenement daadwerkelijk in Nederland te gaan organiseren. Het vinden van draagvlak voor het plan was zo een eerste opdracht voor Kersten. Daarin trok hij samen op met NOC*NSF en werden steeds meer experts van bonden, het ministerie van VWS en de media betrokken. "Het laatste wat wij wilden is dat het ons evenement wordt. Iedereen moet zich eigenaar voelen van dit evenement."

Langetermijnplannen

De stap van de Nederlandse sportbonden naar de internationale sportfederaties leek een grote sprong, maar Kersten ontving louter positieve reacties op de Nederlandse plannen. "De Europese wielrenunie UEC heeft bijvoorbeeld al gezegd: als dit evenement doorgaat dan haken wij aan met ons Para-EK. Er zijn bonden die zeggen: we zeggen mondeling toe maar je moet nog wel door een bidproces heen." In de plannen heeft Kersten behalve als uitgangspunt de locatie (een A-stad in Nederland) ook een langetermijnvisie opgenomen. "Wij geloven erin dat we dit vier jaar later weer kunnen doen en die kennis die we hebben opgebouwd nemen we dan mee naar een volgende stad. Dat wekt vertrouwen bij die internationale federaties." De interesse vanuit de NOS en zelfs de European Broadcoast Union (EBU) om het evenement in Europees verband uitgezonden te krijgen, kan ook helpen om federaties over de streep te trekken.

Door corona leken de mooie plannen stil te vallen, totdat Kersten in augustus een telefoontje kreeg vanuit het ministerie van VWS met de vraag of hij zijn plannen voor de directie Sport nog eens wilde presenteren. "Ik ben daarvoor natuurlijk weer eerst iedereen gaan bellen om te vragen hoe zij in de wedstrijd zitten, maar eigenlijk merkten we alleen maar meer enthousiasme. Dat komt ook door dat perspectief we nu zien." Vanaf dat moment kwam alles in een stroomversnelling. Een uitgebreide presentatie voor de board van het Europees Paralympisch Comité (EPC) resulteerde zelfs in een brief waarin zij het evenement willen ondersteunen en het predicaat van 'regional games' willen meegeven. Dat zou het voor bepaalde sporten, zoals rolstoeltennis, mogelijk maken om van de Europese Paralympische Spelen een belangrijk kwalificatiemoment richting de Paralympische Spelen te maken.

Welke stad?

De belangrijkste vraag die nu op tafel ligt is: waar zou het evenement plaats moeten vinden? Wat Kersten betreft moet het een ‘inclusieve, aansprekende stad zijn’. Die stad moet ook een grote multifunctionele evenementenhal zoals het MECC, Ahoy, Rai of Jaarbeurs hebben voor de wedstrijdlocatie van zes binnensporten. Die locatie moet ook als een ‘hub’ voor transport, restaurant, classificatie, anti-doping en media-center ingericht kunnen worden. Niet alle wedstrijden zullen in die hal worden gespeeld. "We leggen van iedere sport ook een showcourt neer in de stad, zoals bij het WK handboogschieten, waar ook gewoon poulewedstrijden plaatsvinden. In de stad willen we ook ruimte maken voor een medalplaza waar de prijzenceremonies plaatsvinden en ook een heel programma neergezet wordt. Zo hopen we ook dat het reguliere publiek op de gezelligheid afkomt."

Vertrouwen

Kersten merkt behalve bij grotere steden ook bij kleinere gemeenten interesse. "Zij denken al aan een aanloopevenement. Dat is nou precies wat we willen: wij organiseren het hoofdevenement en eigenlijk bieden wij daarmee het platform en of dat nu gemeenten of commerciële partijen zijn: sluit aan en maak gebruik van het platform en maak zo de olievlek groter."

Waar het bij de Europese Spelen misschien misging op het draagvlak lijkt de samenwerking bij de Paralympische variant beter op orde. "Het voelt nu al met NOC*NSF en VWS als een partnership. Dan hou je elkaar vast en laat je niet meer los. Dat is een stukje vertrouwen. Ik heb er goede hoop op dat dit gaat lukken. Dat zou mooi zijn, ook voor Nederland."