De neutrale toeschouwer, wie is dat eigenlijk? Ik ben het niet hoor. Mij lukt het nooit om een hele voetbalwedstrijd te kijken zonder partijdig te zijn. Als een wedstrijd dermate saai is dat het me echt niet dondert wie er wint, gaat de tv uit. En als de wedstrijd mij wel aangrijpt, kies ik al snel een kant.
In sommige van de allermooiste voetbalwedstrijden die ik ooit zag, wisselde mijn voorkeur enkele malen gedurende de wedstrijd. Tot die historische duels reken ik zeker de halve finales in het Duitse bekertoernooi (DFB Pokal) van 1984. Een eeuwigheid geleden. Ik moest aan deze duels terugdenken in de schitterende tweede helft van de wedstrijd Ajax – Heerenveen die eindigde in 4-4.
Op dinsdag 1 mei 1984 speelde Borussia Mönchengladbach thuis tegen Werder Bremen. Op voorhand was ik voor Mönchengladbach, een mooie club die prachtige voetballers heeft voortgebracht. Aan Lothar Matthäus die er toen speelde had ik nog geen hekel. Nadat Mönchengladbach in de 76ste minuut de 3-1 scoorde, leek de wedstrijd beslist. Mijn voorkeur kantelde: ik hoopte op een goaltje van Werder Bremen, puur voor de spanning. Nou, ik werd op mijn wenken bediend: zes minuten later stond het 3-4 voor Bremen. Krankzinnig. Maar dat was me toch teveel van het goede en nu hoopte ik vurig op de gelijkmaker. En die viel in de 88ste minuut maar het doelpunt werd afgekeurd. In de allerlaatste seconde, in de 95steminuut, scoorde invaller Criens hem dan toch nog. Diezelfde Criens maakte in de verlenging de beslissende 5-4.
Na dit voetbalfeest moest de halve finale op de woensdag tussen Schalke 04 (toen nog 2. Bundesliga) tegen Bayern München wel tegenvallen. Maar niks daarvan: ook die wedstrijd eindigde in 4-4 en na verlenging was de eindstand 6-6. Daarmee dwong Schalke een replay in München af die met 3-2 werd verloren. Bij deze duels was en bleef ik overigens voor Schalke omdat ik Bayern München haatte. Iedereen die ik kende had een hekel aan Bayern München. En nadat Lothar Matthäus daarnaartoe verhuisde, had ik ook een hekel aan hem.
Frans Derks was als scheidsrechter ook niet altijd neutraal, vertelde hij deze week in De wereld draait door. Onder zijn leiding had nooit een Duitse club een Europese wedstrijd gewonnen. "U mag zelf invullen of dat toeval was."
Stoerdoenerij: Frans Derks floot in zijn hele carrière slechts zeven Europese duels waaraan welgeteld één keer een Duitse club deelnam. En dat was inderdaad FC Köln waarover hij in DWDD sprak. Hij had het over een kwartfinalewedstrijd in ‘de Europacup’ in Polen tussen GKS Tychy en FC Köln. In werkelijkheid ging het om een wedstrijd in de eerste ronde van de UEFA Cup op 29 september 1976.
Derks vertelde dat hij zijn grensrechters had meegenomen naar Auschwitz. "En dan ga je de wedstrijd in en dan verliest Keulen met 2-1", waarmee hij suggereerde dat het arbitrale trio FC Köln zwaar had benadeeld. Kletspraatjes van een ouwe ijdeltuit: die wedstrijd eindigde in 1-1 nadat FC Köln thuis al met 2-0 had gewonnen. Treurig om op je 88ste nog zo te moeten opscheppen.
Helaas had de DWDD geen VAR die kon ingrijpen. Die VAR was er wel bij Ajax – Heerenveen en hij deed z’n werk uitstekend. Maar hoe neutraal was scheidsrechter Gözübüyük toen hij Heerenveen die loepzuivere strafschop onthield?
Foto: DWDD
