Nog steeds zenden die slaapkoppen van ING dezelfde commercial uit: 'Hup, samen naar buiten nu, niet opgeven, lekker voetballen.' Niet slecht gedaan hoor, dat spotje, maar wel al geruime tijd achterhaald. Ze zitten daar nog steeds in een voetbalcrisis die de rest van het land al weer lang en breed te boven is. 'We hebben twee eindtoernooien gemist, het is crisis zeggen ze. Er deugt zogenaamd niets meer van.' Hallo ING, wakker worden! Alles deugt weer hoor.
De 0-3 zege op Portugal in maart markeert de geboorte van de vijfde succesgeneratie van Oranje (na 1974, 1988, 1998 en 2010), die stelling durf ik wel aan. Ook Willem van Hanegem ziet het zonnetje weer in het water schijnen. Hij heeft zelfs weer uitgestorven gewaande buitenspelers gesignaleerd zei hij tegen De Telegraaf: 'Zat ik me eerst jarenlang te ergeren, zo is voetbal intussen weer een fijne en interessante afleiding.'
Op een eervolle nederlaag uit tegen Frankrijk (2-1) volgde een geflatteerde 3-0 zege op Duitsland en een knap herstel in het vriendschappelijk duel (1-1) met de Belgen die overrompelend begonnen. En toen, op 16 november, was daar het grootste voetbalgeluk van 2018: de prachtige en dikverdiende overwinning op de Fransen (2-0). Dat duel zal Oranje nog vele jaren tot inspiratie dienen. En dankzij de gelijkmaker van Virgil van Dijk tegen de Duitsers (het briefje, 2-2) donderde Oranje niet van z’n roze wolk.
Met twee clubs in de Champions League en Ajax bij de laatste zestien valt er ook in het Europese clubvoetbal weer wat te genieten. Vooral de voorrondewedstrijden van Ajax en de groepsduels met Bayern München en Benfica waren heerlijk. Doodzonde dat aan het Europese avontuur van Feyenoord, Vitesse en AZ alweer zo rap een einde kwam tegen reuzen als AS Trencín (Slowakije), FC Basel (Zwitserland) en FC Kairat (Kazachstan).
Een flinke, maar gelukkig niet fatale domper was de uitwedstrijd van de Oranjevrouwen in Noorwegen (2-1). Waar een punt had volstaan om WK-deelname af te dwingen, stonden de vrouwen al na zes minuten met 2-0 achter. Gelukkig wisten ze zich in de play offs tegen de Belgen en de Zwitsers alsnog voor het WK te plaatsen, al hield ik mijn hart vast toen Anouk Dekker – oliekoekendom – in de uitwedstrijd tegen Zwitserland al na zes minuten rood pakte. Het riep hele nare herinneringen bij mij op. Voor de oudere lezers een hint: sombrero. Weet u het nog?
Van het WK herinner ik mij nu al vrijwel niets meer, het was behoorlijk armetierig
Al met al kijk ik tevreden terug op het voetbaljaar 2018. Internationaal zal ik mij onder andere de pech van Gareth Bale blijven herinneren. Scoor je een magistraal doelpunt in de Champions League-finale, een omhaal van een onbeschrijfelijke schoonheid, gaat er toch nog iemand anders met alle aandacht ervandoor: Karius, de blunderende keeper van Liverpool.
Van het WK herinner ik mij nu al vrijwel niets meer, het was behoorlijk armetierig en uiteindelijk hadden we een winnaar wiens grootste verdienste het was niet te hebben verloren.
Ik heb getreurd om Lionel Messi. We weten nu zeker dat een van de allergrootste voetballers die we ooit zagen spelen nooit wereldkampioen zal worden. En dus zal Messi nooit boven Maradona uitstijgen, al deed Maradona tijdens het WK nog zo zijn best om zich tot het allerlaagste niveau te verlagen.
Foto: Anton_Ivanov / Shutterstock.com
